علی بن جبله عکوکعلی بن جبله عکوک (۱۶۰-۲۱۳ق)، از شاعران قرن سوم هجری قمری در بغداد بود. ۱ - معرفی اجمالیابوالحسن علی بن جبلة بن مسلم عکوک ابناوی خراسانی، تبار وی از شیعیان خراسان بود و خود او در سال ۱۶۰ق در بغداد متولد شد و در آنجا رشد و نمو کرد. او از شاعران روان‌گوی و سلیس و از اشعاری بدون تکلّف برخوردار بود. عکوک در اشعار خود، ابوغانم حمید طوسی و ابودلف عجلی را بسیار مدح کرده و بر دیگران برتری می‌داد. کسانی نیز مانند جاحظ و احمد بن عبید بن ناصح اشعار و حکایاتی را از وی روایت کرده‌اند. ابوالحسن فردی نابینا، سیاه‌چهره و به مرض پیسی مبتلا بود. مجموعه‌ای از اشعار که حاوی ۱۵۰ ورقه می‌باشد، اثر اوست. ابوالحسن عکوک سرانجام در بغداد و در سال ۲۱۳ق [۷]
ابن اثیر، علی بن محمد، الکامل فی التاریخ، ج۶، ص۴۱۱.
به خاطر اشعاری که در مدح ابودلف عجلی سروده بود، موجب خشم مامون (خلافت ۱۹۸-۲۱۸ق) قرار گرفت و به دستور او زبانش از قفا بیرون کشیده شد و به قتل رسید. [۹]
بروکلمان، کارل، تاریخ الادب العربی، ج۲، ص۳۷.
[۱۱]
سزگین، فؤاد، تاریخ التراث العربی، ج۲، ق۴، ص۱۵۴.
[۱۲]
تفضلی، آذر و مهین فضائلی جوان، فرهنگ بزرگان، ص۳۴۶.
۲ - پانویس
۳ - منبع• پژوهشگاه فرهنگ و معارف اسلامی، دائرة المعارف مؤلفان اسلامی، ج۱، ص۵۴۸، برگرفته از مقاله «علی عکوک». رده‌های این صفحه : درگذشتگان سال 213 (قمری) | شاعران بغداد قرن 3 (قمری) | شخصیت‌های قرن 3 (قمری) | مولفان قرن سوم
|